Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Στρατονίκης: Η Ελλάς Ευγνωμονούσα, 28-10-2020.

Είναι σίγουρο ότι δεν μπορούν, μερικές προτάσεις πάνω σε μερικά φύλλα χαρτί να περιγράψουν το έπος του 1940, τους ήρωες που πολέμησαν εκείνη την εποχή καθώς και τα αισθήματα που διακατείχαν τον ελληνικό λαό.

Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες… μας λέει στο ποίημά του ο Κωνσταντίνος Καβάφης. Τι είναι αυτό που τόσα χρόνια τώρα ωθούσε στους αγώνες με τόσο θαυμαστό τρόπο την ελληνική ψυχή; Τι είναι αυτό που οδήγησε το Ελληνικό Έθνος στην λυσσαλέα αντίσταση στα οχυρά Ρούπελ μέχρι την μάχη της Κρήτης;

Η απάντηση δόθηκε πολύ εύστοχα από τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδος Ιωάννη Μεταξά με μία φράση που συχνά επαναλάμβανε σε κάθε ευκαιρία: «Η Ελλάς δεν πολεμά διά την νίκην. Πολεμά διά την Δόξαν… συνεχίζοντας : υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες ένας λαός οφείλει… να είναι ικανός να πολεμήση, έστω και χωρίς καμμία ελπίδα νίκης. Μόνον διότι πρέπει».

Δυστυχώς από πολλούς σήμερα οι λέξεις αυτές θα θεωρούνται ως καθαρή ανοησία. Δυστυχώς σήμερα αρκετοί από το ένδοξο έθνος μας έχουν ξεχάσει την λέξη ΔΟΞΑ ή διαστρεβλώνοντας την έννοιά της την συγχέουν με την ματαιοδοξία. Δυστυχώς εδώ και κάποιες δεκαετίες έχουμε καταντήσει σε μεγάλο βαθμό συμφεροντολόγοι και υλιστές ασεβώντας έτσι καθημερινά απέναντι στην Ελληνική Ιστορία. Κάποτε όλοι μας γνωρίζαμε την λέξη ΔΟΞΑ καθώς και την λέξη ΙΔΑΝΙΚΑ.

Αναρωτηθείτε λίγο ποια είναι τα σημερινά ιδανικά του Ελληνικού έθνους; Κατ’ αρχάς, υπάρχουν ιδανικά; Και αν η απάντηση είναι ναι, ποια είναι αυτά; Είναι πραγματικά ιδανικά, σύμφωνα με την ετυμολογία της λέξης ή απλά , όπως πολύ συχνά πράττουμε τώρα τελευταία , αλλοιώσαμε και το νόημα αυτής της λέξης επειδή έτσι μας βολεύει;

Βολευθήκαμε στον μικρόκοσμό μας , βολευθήκαμε στον καναπέ μας, ξεχνώντας ότι για να είμαστε εμείς τώρα ελεύθεροι χύθηκαν ποταμοί αίματος από τους προγόνους μας. Έπρεπε με την συμπεριφορά μας να τους είμαστε ευγνώμονες αλλά μάλλον δυστυχώς συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Μήπως Είμαστε αχάριστοί και αγνώμωνες;

Όταν ο Ιωάννης Μεταξάς, πρώτος έλεγε το ΟΧΙ το πρωί της 28^ης Οκτωβρίου 1940, ήξερε ότι το ΟΧΙ αυτό εκπροσωπούσε όλο σχεδόν το Ελληνικό έθνος. Δεν είχε άδικο και το απέδειξαν αυτό περίτρανα οι δοξασμένες νίκες του ελληνικού στρατού απέναντι στους Ιταλούς και τους Αλβανούς που είχε στρατολογήσει ο Ιταλικός στρατός με αντάλλαγμα την Θεσπρωτία. Εκεί που όλοι περίμεναν την μικρή Ελλάδα να υποκύψει στις ορέξεις των Μεγάλων δυνάμεων, έμειναν έκπληκτοι από την απίστευτή δύναμη του ελληνικού έθνους που σύντομα απελευθέρωσε τα κατεχόμενα από τους αλβανούς ελληνικά εδάφη της Βορείας Ηπείρου και κόντεψε να πετάξει την Ιταλική πολεμική μηχανή στην Αδριατική Θάλασσα.

Από τις Θερμοπύλες, μέχρι την θυσία του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και από τα Δερβενάκια μέχρι το έπος του 1940 όλο το ελληνικό Έθνος εμφορούνταν από το ιδανικό της Δόξας. Της θυσίας υπέρ της ελληνικής Ιστορίας και των αγώνων όλων αυτών , γνωστών και αγνώστων, που έδωσαν την ζωή τους για μια Ελλάδα ελεύθερη και όχι σκλαβωμένη.

Από όλους αυτούς τους ήρωες που θυσιάστηκαν για εμάς, από την δόξα των γυναικών της Πίνδου τι μας έχει μείνει; Είμαστε εμείς άξιοι απόγονοι αυτών των Ελλήνων και των Ελληνίδων; Έχουμε ξεχάσει ότι ανέκαθεν το Ελληνικό έθνος ήταν ΕΝΑ, έχουμε ξεχάσει την κοινωνικότητα που διέκρινε πάντα το έθνος μας και καταντήσαμε να συσσωρεύουμε χρήματα, καταντήσαμε να νομίζουμε ότι όσο πιο πολλά υλικά αγαθά έχουμε τόσο πιο ευτυχισμένοι είμαστε.

Ας παραδειγματιστούμε λοιπόν από τα τόσα χιλιάδες χρόνια Ιστορίας του έθνους μας και ενωμένοι, βροντοφωνάζοντας καθημερινά το ένδοξο ΟΧΙ απέναντι σε εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς να φτάσουμε πάλι την Ελλάδα μας εκεί που της αξίζει και όχι εκεί που την καταντήσαμε, στην ένδεια και τα μνημόνια, για τα οποία υπεύθυνοι είμαστε και εμείς αφού απεμπολήσαμε τα ιδανικά του Έθνους και στη θέση τους βάλαμε την καλοπέρασή μας και την συσσώρευση πλούτου.

Αιώνες τώρα, το Ελληνικό έθνος αμύνεται συνέχεια στους εχθρούς του, που δεν έχουν σταματήσει να επιβουλεύονται την χώρα μας. Το αναφέρει ρητά και ο Εθνικός μας ύμνος: Από τα κόκαλα βγαλμένη των ελλήνων τα Ιερά. Κάναμε αρκετά λάθη στο παρελθόν. Ας είναι η σημερινή ημέρα, μια καινούρια αρχή στην ζωή μας, μία πορεία για την Ελλάδα που αξίζει στους Έλληνες, να ορθώσουμε το ανάστημα μας στις αντεθνικές σειρήνες που μας ωθούν σε μια υλιστική ζωή και να φωνάξουμε με όση δύναμη έχουμε μέσα μας το νέο ΟΧΙ.

ΟΧΙ, η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει,

ΟΧΙ, δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά

ΟΧΙ, μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει

ΟΧΙ, και ξανά και για ΠΑΝΤΑ προς την ΔΟΞΑ τραβά.

Ζήτω το Έθνος.