Είναι σίγουρο ότι δεν μπορούν, μερικές προτάσεις πάνω σε μερικά φύλλα χαρτί να περιγράψουν το έπος του 1940, τους ήρωες που πολέμησαν εκείνη την εποχή καθώς και τα αισθήματα που διακατείχαν τον ελληνικό λαό.
Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες… μας λέει στο ποίημά του ο Κωνσταντίνος Καβάφης. Τι είναι αυτό που τόσα χρόνια τώρα ωθούσε στους αγώνες με τόσο θαυμαστό τρόπο την ελληνική ψυχή; Τι είναι αυτό που οδήγησε το Ελληνικό Έθνος στην λυσσαλέα αντίσταση στα οχυρά Ρούπελ μέχρι την μάχη της Κρήτης;
Η απάντηση δόθηκε πολύ εύστοχα από τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδος Ιωάννη Μεταξά με μία φράση που συχνά επαναλάμβανε σε κάθε ευκαιρία: «Η Ελλάς δεν πολεμά διά την νίκην. Πολεμά διά την Δόξαν… συνεχίζοντας : υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες ένας λαός οφείλει… να είναι ικανός να πολεμήση, έστω και χωρίς καμμία ελπίδα νίκης. Μόνον διότι πρέπει».
