Συγκεντρωθήκαμε για τέταρτη φορά
σήμερα, αγαπητοί μου εν Χριστώ αδελφοί , τέταρτη Παρασκευή των Χαιρετισμών, για
να υμνήσουμε για μια ακόμη φορά την Παναγία μητέρα μας και μητέρα του Θεού
μας. «Ὕμνος ἅπας ἡττᾶται τῷ πλήθει τῶν πολλῶν οἰκτιρμῶν σου» ψάλλαμε σήμερα προς την Άγια μητέρα. Κάθε ανθρώπινος ύμνος αποδεικνύεται
μηδαμινός, όταν συγκριθεί με το πλήθος της μεγάλης Σου ευσπλαχνίας Παναγία
Θεοτόκε.
Τι θέλει να μας πει ο υμνωδός με τον
στίχο αυτό; Πως όσους ύμνους και να πούμε, όποια δοξολογία και να της
προσφέρουμε, όσα Χαίρε και να της απευθύνουμε, όλα αυτά δεν είναι τίποτα
μπροστά στην ευσπλαχνία Της, όλα αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά στο απέραντο
μέγεθος της καλοσύνης Της και ποτέ δεν θα μπορέσουμε να υμνήσουμε επάξια αυτήν που δόξασε και τίμησε ο Θεός κάνοντάς την
μητέρα του Υιού του. Δεν μπορούμε απλά λοιπόν με τους ύμνους να κάνουμε κάτι
αντάξιό της, δεν μπορούμε να της προσφέρουμε κάτι ανάλογο με εκείνο που μας
πρόσφερε και συνεχίζει να μας προσφέρει η Παναγία Θεοτόκος.
Πρώτο και κυριότερο όλων είναι ότι η
Παναγία, ενσάρκωσε την λύτρωσή από τις αμαρτίες μας στο πρόσωπο του Υιού τους
και Θεού μας Ιησού Χριστού. Έτσι, με την Σταύρωση του Κυρίου απαλλάχθηκε από
τις αμαρτίες του όλος ο κόσμος και του δίνεται η ευκαιρία να περάσει τις πόρτες του Παραδείσου. Αλλά
δεν σταμάτησε εκεί. Κάθε φορά που την επικαλούμαστε η Παναγία μεσιτεύει για
εμάς για να εισακουστούν οι προσευχές μας.
Με την γέννηση του Ιησού , την ζωή Του
και την σταύρωσή Του, έχουμε την μεγαλύτερη απόδειξη της Αγάπης του Θεού προς
τα πλάσματά του. Ο Θεός μέσα στην απέραντη αγάπη και σοφία Του, μας
λυπήθηκε που είχαμε φύγει απλό κοντά του
που απομακρυνθήκαμε από τον δρόμο Του και ενώ μπορούσε να μας τιμωρήσει
με χίλιους διαφορετικούς τρόπους, αντί για αυτό, αντί για τιμωρία, έστειλε τον
Υιό του τον μονογενή στον κόσμο, και έλαβε σάρκα από την Υπεραγία Θεοτόκο, για
να μας σώσει
«οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν
υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾿ ἔχῃ
ζωὴν αἰώνιον.» διαβάζουμε στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο για την
αγάπη του Θεού. (Ιωαν. Γ’ 16) Δηλαδή
επειδή τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον βυθισμένο στις αμαρτίες κόσμο, ώστε παρέδωσε σε σταυρικό
θάνατον τον μονογενή του Υιό· για να μη
καταδικασθεί στην αιώνια απώλεια κάθε ένας που θα πιστεύει σε αυτόν, αλλά να έχει
ζωή αιώνια. «Ραγίζει η καρδιά μου όταν
το σκέφτομαι, πονώ για σας και κλονίσθηκε η μεταμέλειά μου » διαβάζουμε στην
Παλαιά Διαθήκη (Ωσηέ 11:8) «μετεστράφη
ἡ καρδία μου ἐν τῷ αὐτῷ, συνεταράχθη ἡ μεταμέλειά μου». Και με πόσα άλλα παραδείγματα της αγάπης δεν είναι γεμάτη η Αγία Γραφή.
Αυτή
την μεγάλη και απέραντη αγάπη ενσάρκωσε η Παναγία Θεοτόκος. Γνωρίζουμε , ότι ἡ
Παναγία νήστευε, προσευχόταν, έκανε αγρυπνίες, γονυκλισίες και ελεημοσύνες αλλά
μόνο αυτά. Ὁ Άγιος Ανδρέας ο Κρήτης λέει, ότι στο όρος των ελεών πήγαινε ἡ
Παναγία καθημερινά και προσευχόταν. Αφού τα έκανε αυτά η Παναγία Θεοτόκος
πρέπει φυσικά να τα κάνουμε και εμείς.
Πρέπει λοιπόν να τιμάμε την Παναγία όχι μόνο με τους ύμνους αλλά και με
τις πράξεις μας. Πρέπει η ζωή μας να μιμείται την ζωή της Παναγίας και να μην
ασχολούμαστε μόνο με την συσσώρευση υλικών αγαθών αλλά κυρίως με την συσσώρευση
πνευματικών αγαθών.
«Χαῖρε,
δι' ἧς ἐγείρονται τρόπαια, χαῖρε, δι' ἧς ἐχθροὶ καταπίπτουσι». Με άπλα λόγια λέει Χαίρε, Παναγία, πού με τη βοήθειά σου νικήσαμε τους
εχθρούς και εκεί πού οι εχθροί πέφτουν κάτω νικημένοι, εκεί υψώνονται μνημεία
της νίκης πού μας χάρισες εσύ. Η Παναγία
νίκησε τους εχθρούς και αναγείρονται μνημεία για χάρη της. Ας υψώσουμε και
εμείς ένα μνημείο στην Παναγία μας. Όχι από μάρμαρό όμως ούτε από χαλκό. Ας
υψώσουμε ένα πνευματικό μνημείο με τις καθημερινές μας πράξης ώστε να
ευαρεστείτε και Αυτή αλλά και ο Υιός της που τόσο πολύ μας αγαπούν. Ας τους
δίνουμε μόνο χαρά, ας μην τους στεναχωρούμε. Ας μην αμαρτάνουμε ούτε με τις
πράξεις μας αλλά ούτε με τα λόγια μας. Ας αφοσιωθούμε σε μια ζωή που αρμόζει σε
κάθε καλό χριστιανό, σε μια ζωή με αγάπη και ομόνοια, χωρίς μίσος όπως ήταν η
ζωή Τους. Αυτό θα ήταν το μεγαλύτερο τρόπαιο για την Παναγία, αυτή θα ήταν η
μεγαλύτερη τιμή που θα μπορούσαμε να της προσφέρουμε.
Το ότι η ζωή
μας πρέπει να είναι γεμάτη αγνότητα μας το τονίζει αυτό ο ίδιος ο Ιησούς στους μαθητές
του όπως διαβάζουμε στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο : ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ
γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. ὅστις οὖν
ταπεινώσει ἑαυτὸν ὡς τὸ παιδίον τοῦτο, οὗτός ἐστιν ὁ μείζων ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν
οὐρανῶν.(Ματθ. ΙΗ,4-5). δηλαδή, Όποιος
λοιπόν ταπεινώσει τον εαυτό του σαν αυτό το παιδάκι, αυτός θα είναι ο μεγαλύτερος
στην βασιλεία των ουρανών. Και εκείνος που θα υποδεχθει για χάρη μου ένα τέτοιο παιδί η έναν απλό άνθρωπο όπως
το παιδί τότε δέχεται και εμένα .
Ας
αφήσουμε λοιπόν την αγάπη να φωτίσει την ψυχή μας και τις προτροπές των Αγίων
Ευαγγελίων να είναι ο φάρος που θα φωτίζει τον δύσκολο δρόμο προς τον
Παράδεισο. Ας φύγουμε από το σκοτάδι της αμαρτίας και ας βαδίσουμε στο φωτεινό
μονοπάτι της συγχώρεσης, της ομόνοιας, της ελεημοσύνης, της αγάπης προς τον
πλησίον μας. Ας ανοίξουμε τις καρδιές μας με τα λόγια και τις πράξεις μας για
να δεχθούμε να έρθει και να φωλιάσει η αγάπη του Θεού και της Παναγίας. Επειδή
αν δεχθούμε την αγάπη του Χριστού, θα μας δεχθεί και αυτός όπως χαρακτηριστικά
αναφέρει ο ευαγγελιστής Ιωάννης : « ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς
ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ,» δηλαδή
Όσοι Σε όσους όμως τον δέχθηκαν
με πίστη ως Σωτήρα και Θεό, σε
αυτούς έδωσε το δικαίωμα να γίνουν τέκνα Θεού, σε αυτούς δηλαδή που πιστεύουν
στο όνομά του.
Όλοι γνωρίζουμε ότι είναι πολύ δύσκολο
να κερδίσουμε την αιώνια ζωή. Είναι σε όλους μας γνωστή η περίφημη φράση του
Χριστού από το Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο : «εὐκοπώτερόν
ἐστι κάμιλον διὰ τρυμαλιᾶς ῥαφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ
Θεοῦ εἰσελθεῖν.» δηλαδή, Είναι
ευκολότερο να περάσει από την μικρή τρύπα που ανοίγει το βελόνι ένα πάρα πολύ χοντρό
σκοινί , παρά ο πλούσιος να εισέλθει εις την βασιλεία του Θεού. Ας προσέχουμε
λοιπόν να μην είμαστε απλά πλούσιοι σε χρήματα και υλικά αγαθά αλλά να είμαστε
πλούσιοι σε πνευματικά αγαθά.
Και η
περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστής είναι μία ακόμη ευκαιρία για εμάς. Με την
καθημερινή μας νηστεία σε λόγια και πράξεις, με τις καθημερινές μας προσευχές
να μπορούμε να ατενίζουμε με την καθαρότητα της ψυχής μας την Παναγία. Ας μην
ξεχνάμε, ότι όποιος ατενίζει την Παναγία, γνωρίζει για πάντα για ποιο λόγο ζει:
για να αγαπά και να δοξάζει τον Θεό και να μοιράζεται τη χαρά της πίστης με
όλους όσους συναντά και τον συναντούν. Και όποιος ζει στον δρόμο του Θεού
έχει το φως στην ψυχή του.
Να
είναι λοιπόν με τα λόγια και τις πράξεις μας η ψυχή μας αστραφτερή , φωτεινή,
απαστράπτουσα και περίλαμπρη για να μπορούμε να υμνούμε την Θεοτόκο στην Δ’
στάση των χαιρετισμών λέγοντας :
Χαῖρε, ἀστραπὴ τὰς ψυχὰς καταλάμπουσα,
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου