Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Στρατονίκης: ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 15-8-2017

«Ἔστω ὁ τόπος οὗτος κλῆρος σὸς καὶ περιβόλαιον σὸν καὶ παράδεισος, ἔτι δὲ καὶ λιμὴν σωτήριος τῶν θελόντων σωθῆναι» Αυτό απάντησε ο Θεός , σύμφωνα με την παράδοση, όταν η Παναγία Τον παρακάλεσε και Του ζήτησε να της παραχωρήσει το Άγιο όρος ως δώρο , αφού αποβιβάστηκε εκεί μαζί με τον Ιωάννη, μετά από σφοδρή θαλασσοταραχή.

Αγαπητοί μου εν Χριστώ αδελφοί, πρέπει να αισθανόμαστε τυχεροί που κατοικούμε σε αυτό εδώ τον ευλογημένο τόπο, σε αυτό εδώ το ευλογημένο χωριό. Αν κοιτάξουμε πέρα μακριά στον ορίζοντα θα δούμε να ξεπροβάλει υπερήφανα η χερσόνησος του Άθως, το περιβόλι της Παναγίας. Της Παναγίας που σήμερα για μια ακόμη φορά μας αξίωσε ο Θεός να εορτάσουμε την Πάνσεπτη Κοίμησή της.

Δεν χρειάζεται να σας πω για τα εκατοντάδες προσωνύμια της Παναγίας, είναι σε όλους σας γνωστά. Ίσως ακόμη δεν χρειάζεται να σας υπενθυμίσω την συγκινητική προσευχή προς την Παναγία στην ακολουθία του Αποδείπνου. «ἡ τῶν ἀπηλπισμένων μόνη ἐλπίς, καὶ τῶν πολεμουμένων βοήθεια, ἡ ἑτοίμη ἀντίληψις τῶν εἰς σὲ προστρεχόντων, καὶ πάντων τῶν Χριστιανῶν τὸ καταφύγιον…».

Αλήθεια, πόσοι από εμάς δεν προσευχηθήκαμε και δεν προστρέξαμε στην Χάρη Της τις δύσκολες στιγμές της ζωής μας; Δυστυχώς η θλίψη και ο πόνος μας κτυπάνε από παντού και με πολλές διαφορετικές μορφές κατά την διάρκεια της επίγειας ζωής μας. Μεγάλος πόνος όμως και ακόμη μεγαλύτερη θλίψη, ευτυχώς για εμάς τους ανθρώπους, ένοιωσε η Παναγιά μας η Δέσποινα. Έζησε και είδε να Σταυρώνεται ο Υιός Της και να θανατώνεται. Ανείπωτη πραγματικά θλίψη! Προσέξτε! Έπρεπε κατά το σχέδιο Του Θεού να πονέσει αφάνταστα μία μητέρα για να σωθούμε εμείς.

Ο άφατος πόνος Της Παναγίας και η Σταυρική θυσία Του Υιού της, αυτά και μόνο αυτά, θα έπρεπε να μας κάνουν να μην φύγουμε ποτέ από τον δρόμο και τα λόγια του Υιού Της, Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Αυτά και μόνο αυτά τα δύο γεγονότα θα έπρεπε να μας βάζουν σε σκέψεις για την μεγάλη αγάπη και φιλευσπλαχνία του Θεού προς τον άνθρωπο και να μην φερόμαστε αχάριστά ξεφεύγοντας από τον δρόμο του Θεού με τις καθημερινές μας μικρές ή μεγάλες αμαρτίες.

Δυστυχώς όμως αρκετοί από εμάς θυμόμαστε την Παναγία και ζητούμε να μεσιτεύσει εις τον Υιό Της μόνο στις δύσκολες στιγμές. Τότε αναγκαστικά γινόμαστε «καλοί χριστιανοί», τότε ενδυναμώνεται η πίστη μας και όταν περάσουν όμως οι δύσκολες στιγμές επιστρέφουμε στην καθημερινή μας ρουτίνα, ξεχνώντας κάποιοι την Παναγία και την θυσία του Υιού Της.

Ευτυχώς όμως για εμάς, η Παναγία δεν μας ξεχνά, δεν απογοητεύεται από αυτούς που την ξεχνούν και παραμένει δίπλα μας , έτοιμη να ακούσει πάλι τις προσευχές μας και να μεσιτεύσει για να εισακουστούν. Δεν θα έφθανε όχι μόνο μία ημέρα αλλά χρόνια πάρα πολλά αν αρχίσουμε να μιλάμε για τα θαύματα και τις μεσιτείες της Θεοτόκου Παναγίας.

Ευτυχώς για την Ελλάδα μας και για εμάς τους Έλληνες η Παναγία ήταν πάντα δίπλα μας και μας βοηθούσε. Ίσως κάποιες φορές να νομίζαμε ότι μας ξέχασε αλλά στο τέλος πάντα μας βοηθούσε, όπως μας βοήθησε να ελευθερωθούμε μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς κάτω από τον μουσουλμανικό ζυγό. Την ημέρα του Ευαγγελισμού Της διάλεξαν οι ήρωες οπλαρχηγοί μας να ξεκινήσουν την εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση του 1821. Την ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, Της Υπερμάχου Στρατηγώ. Μέσα από πόνους, από θλίψεις και θανάτους πολλών παλληκαριών επήλθε η ελευθερία μας και η αποτίναξη του Τούρκικου μουσουλμανικού ζυγού.

Μέσα από θλίψεις και πόνους κατακτιέται η επουράνια βασιλεία, όπου «ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλὰ ζωὴ ἀτελεύτητος.» δηλαδή εκεί που δεν υπάρχει πόνος ή λύπη ή στεναγμός, αλλά μόνο ζωή ατελείωτη. Άλλωστε το ακούσαμε και από το στόμα του αποστόλου Παύλου :« παρακαλοῦντες ἐμμένειν τῇ πίστει, καὶ διὰ πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.» δηλαδή παρακαλούσαν τους χριστιανούς της πόλης να μένουν ακλόνητοι στην πίστη τους και λέγοντες ότι δια μέσου πολλών θλίψεων θα εισέλθουμε στην βασιλεία των ουρανών.

Θλίψη και στεναχώρια στην Ελλάδα και στους Έλληνες κατά τους μεγάλους κινδύνους του έθνους που ξεκίνησαν το 625 μχ. όταν και ακούστηκε για πρώτη φορά ο Ακάθιστος Ύμνος. Πόσες και πόσες μαρτυρίες δεν έχουμε ακόμα και τώρα πρόσφατα από τους αγωνιστές του 1940 που τσάκισαν τον Ιταλικό φασισμό στα δοξασμένα βουνά της Ηπείρου, μαρτυρίες καταγραμμένες και σε βιβλία Στρατηγών, μαρτυρίες για την Μεσίτρια Παναγία μας που κυκλοφορούν ακόμα από στόμα σε στόμα.

Η μόνη αληθινή θρησκεία, η Ορθόδοξη Χριστιανική μας πίστη, είναι γεμάτη από πόνους και θλίψη. Νομίζω πως μονάχα εδώ στην Ελλάδα, προσκυνούμαι την Παναγία με τον πιο σωστό τρόπο, με πραγματική ταπείνωση και δάκρυα αγάπης προς το πρόσωπό Της. Επειδή μόνο η πατρίδα μας , κακά τα ψέματα, είναι ένας τόπος που το έθνος δοκιμάστηκε τόσο σκληρά, που έδωσε τόσους νεκρούς, που έχει τόσες χαροκαμένες μάνες, όπως ακριβώς η Αειπάρθενος Δέσποινα, η μητέρα του Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού.

Επειδή εμείς ως Έλληνες καταλαβαίνουμε καλύτερα από όλους τους άλλους τον πόνο της Παναγίας μας, για αυτό τόσα χρόνια μέσα από τόσες καταστροφές συνεχίζουμε και βρίσκουμε παρηγοριά στην χαροκαμένη Μητέρα του Θεού μας. Για αυτό την έχουμε δώσει τόσα ονόματα, για αυτό την έχουμε χιλιοτραγουδήσει, με τους πιο διάσημους στίχους: «Σαν τ’ άκουσεν η Δέσποινα, δακρύζουν οι εικόνες. -Σώπασε Κυρά Δέσποινα, μην κλαίγεις, μην δακρύζεις, πάλε με χρόνους με καιρούς, πάλε δικά μας είναι»!

Την συναντάμε παντού : στα νανουρίσματα, στα τραγούδια του γάμου και σε αρκετά άλλα δημοτικά τραγούδια. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είμαστε ασεβείς. Σε όλα τα τραγούδια υπάρχει η απαιτούμενη ταπείνωση όταν αναφερόμαστε στο πρόσωπό Της. Άλλωστε εμείς Την υμνολογούμε και προσευχόμαστε Σε αυτή με βαθειά κατάνυξη, Την υμνολογούμε και προσευχόμαστε Σε αυτήν ως μητέρα Του Θεού μας αλλά και σαν δικιά μας μητέρα.

Ήταν πάντα δίπλα μας, ήταν πάντα δίπλα στους Έλληνες, μας βοήθησε σε όλες τις δύσκολες στιγμές και είμαι σίγουρος ότι αν χρειαστεί θα μας βοηθήσει και πάλι Η Υπέρμαχος Στρατηγός να βγούμε γρήγορα από οποιεσδήποτε δύσκολες καταστάσεις. Ας ελπίζουμε και ας προσευχόμαστε Σε Αυτήν, Το καταφύγιο του κάθε ανθρώπου , το παντοτινό καταφύγιο των Ελλήνων.

Αλλά όπως η Παναγία είναι δίπλα μας, έτσι και εμείς θα πρέπει να είμαστε πάντα δίπλα της, όλοι μαζί, αγαπημένοι και μονοιασμένοι, δίχως έχθρες και ανόητα μίση και πάθη. Η ιστορία έχει δείξει ότι οι Έλληνες μονιασμένοι μπορούν να νικήσουν τους πάντες , όσοι υπεράριθμοι και αν είναι οι εχθροί μας. Νικήσαμε τους Πέρσες, νικήσαμε στο τέλος τους μουσουλμάνους τούρκους, νικήσαμε τον Ιταλικό φασισμό και τον Γερμανικό Ναζισμό. Αν συνεχίσουμε να είμαστε μονιασμένοι θα καταφέρουμε σίγουρα πάλι να νικήσουμε κάθε είδους φασισμό και Ναζισμό, θα νικήσουμε όλους τους εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς της πατρίδας μας.

Ας είναι λοιπόν η καρδιά μας γεμάτη ηρεμία και αγάπη προς τον πλησίον μας, ας είμαστε μονιασμένοι ως Έλληνες αλλά και ως Χωριό πρώτα από όλα, ώστε να μην αναγκαστούμε ποτέ να βρεθούμε σε δύσκολες στιγμές αναγκασμένοι να ψάλλουμε όρθιοι τον Ακάθιστο Ύμνο αλλά να μαζευόμαστε χωρίς πάθη και μίσος και να υμνούμε την Παναγία Θεοτόκο μας με την καρδιά μας γεμάτη αγάπη, ομόνοια και ηρεμία, να ψάλλουμε γεμάτοι αγαλλίαση στην Παναγία της Ελλάδας μας :… μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Αμήν.

Από την Θεία Λειτουργία